Abdülmecid Efendi (Ünlükul)

Abdülmecid Efendi (Ünlükul)
(1300/1883 -1957)

Abdülmecid Efendi (Ünlükul)

Abdülmecid Efendi (Ünlükul)

1300/1884 yılında Bitlis’in Hizan Kazası, İspirit Nahiyesi, Nurs Köyü’nde doğdu. Babası Sofu Mirza” olarak anılan Mirza Efendi, annesi de Nuriye Hanım’dır. Abdülmecid Efendi, ilk tahsiline babası Efendi Mirza ile ağabeyleri Abudullah ve Said Nur-si efendiler’de başladı. Tağî ve Arvas medreselerinde okudu. 1918-1920 yılları arasında Şam’da bulundu. Van Hurhur Medresesi’nden icazet aldı.

Diyanet teşkilatında pek çok yerde müftü olarak görev yaptı. 1955 yılında Ürgüp müftüsü iken emekliye ayrıldı. Emekli olduktan sonra, kızının tahsili dolayısıyle Konya’ya gelip yerleşti. 1955-1956 yılları arasında Konya İmam Hatip Okulu’nda meslek dersleri öğretmeni olarak görev yaptı.

Taasuptan uzak, din ilimleri yanında fen ilimlerine de aşina olan Abdülmecid Efendi’nin; Dü Mezhebi, İman Dili, Mantık ve Fuadiye gibi telif eserleri ile bazı tercüme eserleri vardır.

Dü Mezhebi isimli eserinin ön sözünde; “Münevver bir zamanın talebesi münevver olmalıdır. Münevver olan bir genç herşeyin hikmet ve faydasını anlamak ister.” diyen Abdülmecid Efendi’den öğrencileri çok istifade etmişlerdir.

1957 yılında vefat etmiş, Üçler Kabristanı’na defnedilmiştir. Kabri Üçler Kabristanı’nda Hacıveyiszade’nin kabrine giden yol üzerinde, kümbetli kabrin hemen güneyindedir.

Kabir taşı kitabesi şöyledir:
Arkadaş! İhya-yı din ihyayı millettir
Hayat-ı din nuru hayattır
Dini ihya etmedinse bu vatanda
Mahzunum ben mezarımda.
Abdülmecid Ünlukul
Bediüzzaman Said Nursî
Ruhuna Fatiha.
Doğumu 1300 – Ölümü: 1967

Bu kabir taşı sonradan değiştirilmiştir. Sessiz, sakin ve ahlaklı bir insan olan Abdülmecid Efendi’yi İmam Hatip Okulunda yakinen tanıma fırsatı bulmuştuk. Çözemediğimiz konularda ona müracaat eder, müknî cevaplar alırdık.

Selâhaddin, Fuat, Nihat ve Suat adında dört oğlu ve Saadet adında bir kızı vardır.

KAYNAKLAR
M. Ali Uz, “Abdülmecit Efendi” Konya Postası, 12 Haziran 2000;
Halil Uslu, Bediüzzaman’ın Kardeşi Abdülmecid Nursî, İstanbul 2008,