Ebü’l-Abbas Konevî
(ö. 732/1332)

Zamanının ve Hanefî mezhebinin ünlü fıkıh âlimlerindendir. Konyalı’dır. Doğum tarihi bilmemektedir. Asıl adı, Ahmed bin Mesud bin Abdurrahman, künyesi Ebü’l-Abbas, lâkabı Cemaleddin”dir. Meşhur Celâlüddin Ömer Habbazî’den kelâm ve fıkıh, allâme Muhyiddin Esmer’den de yine fıkıh tahsil etti. Zamanının tanınmış kelâm, lügat ve nahiv âlimlerindendir.

Uzun süre Şam’da ikâmet etti, pek çok talebe yetiştirdi ve 732 H. 1332 Milâdi yılında da orada vefat etti.

Oğlu Ebü’l-Mehâsin Cemâleddin Mahmud Konevî de babasının rahle-i tedrisinde yetişmiş ve iki defa Şam kadılığında bulunmuş ve babasının vefatından sonra, müsvedde halinde bulunan bazı eserlerini neşretmiştir. Ebü’l- Abbas Konevî’nin otuzun üzerinde eseri vardır. Zamanın büyük âlimlerindendir.

“Camiü’l-kebir” Şerhi, “Takrîr” ve “Akidetü’t- Tahavi” Şerhi, “Kalâid” Ebü’l-Abbas Konevî’nin eserlerinden bazılarıdır.

Kalâid’in bir nüshası, Süleymaniye Kütüphanesi Esat Efendi kısmında bulunmaktadır.

KAYNAKLAR

– Türkiye İslâm Âlimleri Ansiklopedisi, C.10 s. 104;
– Mehmet Tahir, a.g.e. !/ 245, 305.