Alâeddin Konevî
(1854/ 1910)

1270/ H. 1854 M. yılında Konya’da doğdu. Fıkıh, kelâm, tefsir ve usulde zamanının büyük âlimlerindendi. İlk medrese tahsilini Konya’da yaptıktan sonra, yirmi beş yaşlarında iken tahsilini ilerletmek için Şam’a gitti. Şam’ın en meşhur müderrislerinin derslerine devam etti ve icazet aldı.

Şam’da İkbâliye Medreses’ine müderris oldu. Daha sonra Kahire’ye gitti. Burada kendisine Şerifiyye Medresesi müderrisliği ile Selâhiye Dergâhı idaresi verildi. Otuz yıl Mısır’da kaldı.

Takva ve verâ sahibi bir zat olan Alâeddin Konevî tasavvufa da İştigal etti. Otuz yıl sabah namazını cemaatla kıldı. Ömrünü ilim ibadet ve talebe yetiştirmekle geçirdi. Bir süre de Şam’da kadılık görevinde bulundu.

El-Â’lâm fi Hayâti’l-Enbiyâ Aleyhissalâtü Vesselam, Muhtasarü’l-Minhâc li’-Hâlimi gibi eserleri yanında tasavvufa ilgili çalışmaları da vardır.

Minhâc Şerhi’nde, imanla ilgili olarak şöyle buyurur:

“Allah-ü Teâlâ’ya ve Rasûlüne iman, iki kısma ayrılır. Birincisi; gizli olan iman olup kalp ile olan imandır. Buna i’tikad denir. İkincisi celi iman olup, dil ifadesine şehadet denir. Gizli iman, niyet gibidir. İbadetlerin sahih olması ona bağlıdır.”

1328 H. 1910 yılında vefat eden Alâeddin Konevî Şam’da metfundur.

KAYNAKLAR

– İslâm Âlimleri Ansiklopedisi 9/372.