Emir Âbid Çelebi
Şemseddin Emir Âbid
(682/1283 – 739/1338)
“Şemseddin Emir Âbid Çelebi” diye anılır. Sultan Veled’in altı çocuğundan dördüncüsüdür, Ulu Arif Çelebi’nin küçük kardeşidir. 682/1283 yılında doğdu. Ulu Arif Çelebi, ömrünün sonlarına doğru dergah işlerini kardeşi Şemseddin Emir Âbid Çelebi’ye bıraktı, vefatından sonra da Emir Âbid Çelebi Dergâh’ın dördüncü postnişini oldu. Hayatı Selçuklunun karışık dönemlerine rastlar.
Sultan Veled bu oğlunu divanında şu sözlerle metheder:
“Cihan onun nuruyla ışıklanır. Her kervana yol gösterir. Her birini konağa ulaştırır. İki âlemin de sultanı olacaktır. Allah onu görüp gözetecektir.”
Ahmet Efâkî de Emir Âbid Çelebi’yi, kalender meşrepli, âlem kayıtlarından kurtulmuş, taklit ehline uymaz, daima kendi hâliyle hemhâl olur, padişahâne işaretlerde bulunur bir insan olarak vasf eder.
Emir Âbid Çelebi’nin bir ara Eretna Beyi’nin elçisi olarak bir Tebriz seyahati vardır. Emir Âbid Çelebi Konya’ya döndükten sonra dergah işlerini yeniden düzenler. Karamanoğlu Beylerinin yardımıyla Türbe’de ve Dergâh’ta bazı onarımlar yaptırır.
EmirÂbid Çelebi 739 Muharreminin beşinci Perşembe günü (23 Temmuz 1338) vefat etmiş ve kardeşi Ulu Arif Çelebi’nin yanına defnedildi. Şah Melek Hatun, Selahaddin Emir Zahit, Muhammed, EmirÂlim-i Sani Âbid Çelebi’nin çocuklarıdır.
Daha sonra Konya Mevlevi Dergâh’ı şeyhliği ve Çelebilik Makamı kardeşi Hüsameddin Vacid Çelebi’ye geçti.
KAYNAKLAR
– Efâkî, a.g.e. s. II/383;
– Gölpınarlı, Mevlâna’dan Sonra Mevlievilik, s. 96;
– Mehmet Önder, “Mevleviliğin Sistemleşmesi Sultan Veled ve Diğer Postnişinler”, Mevlâna ve Mevlevilik, İstanbul 2002, s.136;
– Yakup Şafak, “Abid Çelebi”, Konya Ansiklopedisi, 1/25. .